151. எனக்கும் கிடைத்தது ஊக்கத் தானிக்

இப்போதெல்லாம் தினமும் பதிவை எழுதமுடியாமல் போனாலும், உங்களைபோல நல்ல நண்பர்கள் கிடைத்ததில் எனக்கு மிகவும் மகிழ்ச்சி.

நான் தமிழில் எழுத ஆரம்பித்து முழுசா மூனு மாதம் கூட ஆகவில்லை. ஆனாலும் சிலரின் உசுப்பேத்தலால் தமிழ்மணத்திலும் தேன்கூடிலும் இணைந்தேன். அப்போதெல்லாம் தமிழ்மணம் நம் பதிவை போடுறதுக்கு மட்டும்தான்.. தேன்கூடில் மற்றவர்கள் எழுதும் கதைகளை படிக்க மட்டும்தான்-ன்னு நினைத்தேன்.

போன வாரம்தான் புதுசா ஒன்னு தெரிஞ்சுகிட்டேன். நம்ம கார்த்திக்தான் சொன்னார். ஏதோ என்னுடைய பதிவை தமிழ்மண பூங்காவில் பிரசுரித்திருக்கிறார்கள் என்று (நல்ல வேளை! அவரிடம் தமிழ்மண பூங்கா என்றால் என்ன என்று கேட்கவில்லை. கண்டிப்பாக மின்னஞ்சல் மூலமாக வந்தாவது ஏன்னை குட்டியிருபார் நம்ம தலைவர்!).உண்மையிலேயே தமிழ்மண பூங்கான்னு அப்போதுதான் கேள்விப் பட்டேன்.

உடனே தமிழ்மணம் வலையை திறந்து பூங்கவை தேடினேன். (இதுக்கு முன்னால் இதெல்லாம் தட்டி பார்த்திருந்தால்தானே தெரியும் எது என்க்கே இருக்குன்னு!).

கடைசியாக ஒரு வழியாய் கண்டுபிடித்தேன். என் நாற்காலியில் கால் மேல் கால் போட்டு உட்கார்ந்தேன். ஏதோ பெரிசா சாதிச்ச திருப்தி (இதெல்லாம் கொஞ்சம் ஓவர். என்னுடைய பதிவுகள் முக்கால்வாசி பூங்காவில் ஒவ்வொரு வாரங்களிலும் பிரசுரிக்கப்படுகின்றன. நானே இப்படி பதிவைபோட்டு பெருமிதப்பட்டதில்லை.. நீ மட்டும் என்ன? தற்பெருமையா?ன்னு நீங்கள் கேட்கலாம்). ஆனாலும், எனக்கு இதெல்லாம் புதுசுங்க.

நான் பள்ளியிலே படிக்கும்போது இந்த கட்டுரை எழுதுற பாடங்கள்ன்னாலே ஒரே வெறுப்பா இருக்கும். ஏன்தான் நம்மை எழுத சொல்லி கொல்றாங்களோன்னு ரொம்பவே சலிச்சுக்குவேன். கனவு காண்பது, அதை அழகாய் கதையாய் எழுதுவது என்பது எனக்கு சுட்டு போட்டாலும் வராத ஒன்று.

இங்கே நான் ஏதோ கிறுக்கிகிட்டு இருந்தேன். அப்படிப்பட்ட என்னுடைய பதிவு இங்கே பிரசுரிக்கப்பட்டது எனக்கு மிகவும் சந்தோஷமான ஒன்று. 2007-இல் எனக்கு கிடைத்த ஊக்க தானிக் இதுதான்.

ஆனாலும், நண்பர்களே! உங்களின் ஆதரவுகளை நான் என்றைக்கும் மறக்க மாட்டேன். உங்களின் ஆதரவிலும், எனக்கு கொடுத்த ஊக்கத்திலும், எனக்கு எழுத, இந்த வலையை தமிழ்மணத்தில் பிரசுரிக்க உதவிய அனைவருக்கும் நன்றி.